Woskowina – współczesne podejście do starego problemu Cerumen – a modern approach to an old problem Autor: Marcin Durko Data: 2012-12-10 Źródło: "TERAPIA" (278) , Strona 29-34 Dr n. med. Marcin Durko Klinika Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. N. Barlickiego, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Tomasz Durko Czop woszczynowy (cerumen) powodujący nagły niedosłuch, ból ucha, szumy uszne, a czasem zawroty głowy jest najczęstszym problemem laryngologicznym, z którym pacjenci zgłaszają się po poradę do lekarza pierwszego kontaktu. Częstość zgłaszania się pacjentów z dolegliwościami wywołanymi zamknięciem światła przewodu słuchowego zewnętrznego do gabinetów lekarzy rodzinnych i wynikające z tego powodu problemy natury medycznej, ekonomicznej i prawnej spowodowały w ostatnich kilkunastu latach coraz większe zainteresowanie tym z pozoru błahym problemem; wynikiem tego jest kilka wieloośrodkowych opracowań, będących próbą oceny skali problemu i ustalenia bezpiecznego schematu postępowania w tym nagłym przypadku z zakresu otolaryngologii. Definicja Woskowina to naturalna substancja będąca wydzieliną gruczołów zlokalizowanych w skórze zewnętrznej części przewodu słuchowego (gruczoły łojowe przywłosowe) oraz gruczołów woszczynowych (brak ich w bezpośrednim sąsiedztwie błony bębenkowej). W połączeniu ze złuszczonym naskórkiem formuje się czop woszczynowy. Wytwarzana w odpowiedniej ilości woskowina odgrywa ważną rolę w natłuszczaniu skóry zewnętrznego przewodu słuchowego. W jej skład wchodzą tłuszcze, glikopeptydy oraz substancje o działaniu antybakteryjnym takie jak enzymy lizosomalne oraz immunoglobuliny. Efektem wytworzonej w ten sposób warstwy ochronnej na skórze przewodu słuchowego zewnętrznego jest utrzymanie pH skóry na poziomie 4–5, co utrudnia rozwój zakażeń bakteryjnych. Działanie przeciwgrzybicze jest oparte na ochronie skóry przed maceracją w przypadku wilgotnego środowiska. Wytworzona woskowina jest przesuwana wraz z migrującym nabłonkiem przewodu słuchowego zewnętrznie w kierunku wejścia do przewodu słuchowego zewnętrznego. Jej powstawanie jest więc procesem fizjologicznym. Epidemiologia Brak jest niestety dokładnych badań dotyczących częstości występowania czopów woskowinowych w populacji polskiej. Badania obejmujące populację Wielkiej Brytanii oceniają, że od 2 do 6% całej populacji ma dolegliwości wynikające z obecności woszczyny w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego, co stanowi od 1,2 do 3,5 mln pacjentów. Spośród tej grupy chorych ok. 39 na 1000 zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu w celu uzyskania porady, co daje średnio rocznie ok. 2,3 mln wizyt i ok. 4 mln procedur usuwania woskowiny! Badania ze Stanów Zjednoczonych przynoszoną jeszcze bardziej zaskakujące wyniki – populacja pacjentów mających dolegliwości związane z woskowiną jest oceniana na 12 mln i z tego powodu wykonuje się ponad 8 mln zabiegów płukania ucha. Uwarunkowania anatomiczne Najczęściej problemy z zalegającą w przewodzie słuchowym woskowiną nie wynikają z jej nadmiernego wytwarzania, ale są efektem zaburzenia mechanizmów jej wydostawania się na zewnątrz. Przewód słuchowy zewnętrzny posiada naturalne zwężenie w miejscu połączenia jego części chrzęstnej i kostnej (rycina 1). W przypadku, gdy woskowina zostanie przesunięta (np. w wyniku zbyt częstego i głębokiego użycia pałeczek do czyszczenia uszu) bliżej błony bębenkowej może dojść do jego całkowitego zaczopowania. Nie są znane dokładnie czynniki stymulujące wytwarzanie woskowiny. Uważa się, że tak jak inne gruczoły łojowe skóry podlegają one regulacji hormonalnej (stymulacja–androgeny, hamowanie–estrogeny). Chemiczne czynniki drażniące (mydło, szampony), które dostają się w okolicę skóry chrzęstnej części przewodu słuchowego, przyczyniają się do zwiększenia masy wydzielanej woskowiny. Objawy kliniczne Do najczęściej zgłaszanych przez pacjentów z czopem woszczynowym dolegliwości należą: upośledzenie słuchu; uczucie pełności w uchu; szum uszny; otalgia; świąd; wydzielina; nieprzyjemny zapach z ucha; kaszel. Schemat postępowania Diagnostyka Wywiad – dokładne zebranie wywiadu, ze szczególnym uwzględnieniem uprzednio przebytych chorób uszu (ostre i przewlekłe stany zapalne ucha zewnętrznego i środkowego, perforacje błony bębenkowej, stan po operacjach ucha środkowego, tuby wentylacyjne, okres krótszy niż 18 miesięcy po usunięciu tub wentylacyjnych) są najczęstszymi przeciwwskazaniami do zastosowania różnych technik płukania ucha zewnętrznego w celu usunięcia woskowiny. Powyższe dolegliwości stanowią jednocześnie grupę najczęstszych wskazań do konsultacji laryngologicznej (zastosowanie innych technik usuwania woskowiny bez użycia wody). Badanie otoskopowe – przed rozpoczęciem badania otoskopowego należy dobrać rozmiar wziernika, tak by swobodnie mieścił się w przewodzie słuchowym zewnętrznym; zbyt duży wziernik uniemożliwi uwidocznienie błony bębenkowej, natomiast zbyt wąski może być przyczyną skaleczenia skóry przewodu słuchowego zewnętrznego czy silnych dolegliwości bólowych związanych z bezpośrednim podrażnieniem powierzchni części napiętej błony bębenkowej. Badanie otoskopowe należy rozpocząć od ucha zdrowego (rycina 2), co umożliwia porównanie otoskopowego obrazu z uchem chorym oraz zapobiega ewentualnemu przeniesieniu patogenów na ucho zdrowe. Pamiętać należy o tym, iż przy jednym ustawieniu wziernika niezwykle rzadko jesteśmy w stanie ocenić całą błonę bębenkową, dlatego należy delikatnie zmieniać jego kąt nachylenia w stosunku do ściany przewodu słuchowego zewnętrznego, by w całości ocenić część napiętą oraz wiotką błony bębenkowej. W przypadku stwierdzenia obecności woskowiny w badaniu otoskopowym , lekarz rodzinny ma do wyboru kilka niżej opisanych sposób postępowania. Postępowanie terapeutyczne Najczęściej wykonywaną procedurą usuwania woskowiny w gabinetach lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce jest płukanie ucha za pomocą jednorazowej strzykawki typu Jeanette o pojemności 100–200 ml. To stosunkowo prosta procedura pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad bezpieczeństwa: dokładnie zebrany wywiad otologiczny (ze szczególnym uwzględnieniem podanych powyżej przeciwwskazań), temperatura stosowanej wody ok. 40ºC (nie powinna różnić się o ± 3ºC od temperatury ciała). Kierując końcówkę strzykawki (ze specjalną nakładką zwiększającą ciśnienie wypływającego strumienia wody) na tylną ścianę przewodu słuchowego zewnętrznego po kątem ok. 45º, w sposób pulsacyjny wprowadzamy wodę do ucha zewnętrznego. Po usunięciu woskowiny konieczne jest ponowne wykonanie badania otoskopowego, by ocenić, czy czop woszczynowy został usunięty w całości i dopiero wtedy możliwa jest dokładna ocena błony bębenkowej (w przypadku stwierdzenia zmian patologicznych należy skierować pacjenta na konsultację specjalistyczną). Niestety, mimo wykonania tej procedury zgodnie z zaleceniami mogą wystąpić powikłania: skaleczenie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego, zapalenie ucha zewnętrznego, rzadziej środkowego, perforacja błony bębenkowej, niedosłuch, szumy uszne, zawroty głowy, omdlenia. Dane pochodzące z piśmiennictwa amerykańskiego określają częstość powikłań po płukaniu ucha strzykawką na 1 powikłanie na 1000 przeprowadzonych procedur, co w skali całego kraju daje ok. 8000 powikłań wymagających dalszego postępowania terapeutycznego. Elektroniczne systemy irygacji ucha – urządzenia te stanowią bezpieczną alternatywę dla tradycyjnych, ręcznych zabiegów płukania uszu za pomocą strzykawki. Szczególnie, gdy zabieg ten wykonuje lekarz rodzinny lub pielęgniarka, systemy irygacji ucha wydają się być pomocne w przeprowadzeniu w sposób bezpieczny dla pacjenta zabiegu usunięcia woskowiny, keratyny i ciał obcych z zewnętrznego przewodu słuchowego. Dodatkowym argumentem przemawiającym na korzyść tych urządzeń jest możliwość używania ich podczas wizyt domowych, gdyż w większości przypadków są to urządzenia przenośne z opcją zasilania z ładowanych akumulatorków. Zasada działa tych systemów zazwyczaj sprowadza się do doprowadzania zmiennego ciśnienia zapewniającego pulsacyjny strumień wody, który można łatwo kontrolować za pomocą rączki zakończonej jednorazowymi nakładkami. Przepływ wody może zostać zatrzymany poprzez wciśnięcie do końca przycisku zatrzymania strumienia wody – przepływ wody zostanie wznowiony po zwolnieniu przycisku. Krople rozmiękczające masy woszczynowe: istnieje duża liczba gotowych preparatów dostępnych w aptekach bez recepty (np. A-Cerumen, Vaxol, Otoclean, Voskolix itp.), olej parafinowy, gliceryna w płynie, 5% roztwór sody oczyszczonej, wody utlenionej (3–5 kropli do ucha 3–4 x dziennie), oliwa naturalna. Środki te w większości przypadków należy traktować jak leczenie wspomagające w przypadkach, kiedy ze względu na znacznego stopnia rozmiary i twardość czopu woszczynowego czy woszczynowo-naskórkowego nie udaje usunąć w całości woskowiny podczas pierwszej wizyty. Po zastosowaniu wyżej wymienionych środków wskazane jest wykonanie ponownej procedury w terminie 12–48 godzin. Zdecydowanie przeciwwskazane są jakiekolwiek próby samodzielnego płukania woskowiny przez pacjentów – całkowity brak kontroli wzrokowej nad wykonywaną procedurą! Usuwanie woskowiny pod mikroskopem usznym z pomocą haczyka, łyżeczki czy ssaka usznego – te procedury służące usuwaniu woskowiny są zarezerwowane do wykonywania przez otolaryngologów w specjalistycznych poradnia, w ramach ostrego dyżuru czy nawet oddziału szpitalnego z zastosowaniem krótkotrwałego znieczulenia w wypadku pacjentów niewspółpracujących. Wybór metody zależy od zgłaszanych przez chorego dolegliwości, dostępu do odpowiedniego sprzętu oraz doświadczenia lekarza wykonującego zabieg. Grupa pacjentów wymagająca konsultacji specjalisty Pamiętać należy o grupie pacjentów, u których mimo stwierdzenia obecności czopu woszczynowego blokującego światło przewodu słuchowego zewnętrznego podczas badania otoskopowego, nie należy podejmować procedury usuwania woskowiny w ramach praktyki lekarza POZ. Są to chorzy wymagający opieki specjalistycznej z poniższymi dolegliwościami: choroby dermatologiczne obejmujące skórę ucha zewnętrznego; nawracające stany zapalne skóry ucha zewnętrznego o różnej etiologii; przebyta radioterapia okolicy ucha; przebyte zabiegi operacyjne w zakresie ucha zewnętrznego i środkowego (myringoplastyki, operacje radykalne itp.); zmiany zwężające światło przewodu słuchowego (guzy, kostniaki itp.); ciało obce. Zapobieganie Jak dotychczas brak jest metod zapobiegania nadmiernej produkcji woskowiny, które można polecić choremu do samodzielnego stosowania. Wydaje się, iż najskuteczniejsza jest edukacja pacjenta w zakresie czynników mogących stymulować wydzielanie gruczołów skóry przewodu słuchowego. Liczni autorzy sugerują, że gruczoły woskowinowe mogą być pobudzane do produkcji woszczyny przez „ciała obce” umieszczone w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Są to najczęściej wkładki do aparatów słuchowych oraz słuchawki odtwarzaczy muzyki (także oliwki stetoskopów). Pacjentów korzystających z aparatów słuchowych warto poinformować o konieczności systematycznej kontroli przewodów słuchowych. Podsumowanie Woskowina (cerumen) to żółtobrązowa masa, składająca się z wydzieliny gruczołów woskowinowych i łojowych, złuszczonego nabłonka, włosów oraz kurzu. Główną przyczyną nadmiernego powstawania woskowiny i zalegania jej w przewodzie słuchowym zewnętrznym jest zaburzenie mechanizmu samooczyszczania ucha zewnętrznego. Powodem tego może być mechaniczne lub chemiczne podrażnienie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego lub praca w warunkach dużego zapylenia. Głównym objawem jest niedosłuch, uczucie pełności i szum w uchu. Rozpoznanie opiera się na badaniu otoskopowym, w którym stwierdza się zalegający czop woskowinowy w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego. Woskowinę można usunąć poprzez: 1) wypłukanie strumieniem wody za pomocą strzykawki jednorazowej typu Jeanette lub po zastosowaniu elektronicznego systemu irygacji ucha będącego dla lekarza rodzinnego lub pediatry metodą usuwania woskowiny obarczoną zdecydowanie najmniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań; 2) krople rozmiękczające woszczynę; 3) ponadto mechanicznie za pomocą haczyka usznego lub ssaka pod kontrolą wzroku. Brak jest skutecznych metod zapobiegania powstawaniu czopów woszczynowych. Dlatego należy unikać samodzielnego oczyszczania ucha zewnętrznego, ponieważ takie działanie stymuluje powstawanie woskowiny i może być przyczyną zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego czy też perforacji błony bębenkowej.

Przewagą stosowania Dolphinera w porównaniu z preparatami tłustymi jest możliwość skutecznego działania sprayu nawet kilka kodzin po pływaniu. Jeżeli zalega woda w uchu, to zastosowanie Dolphinera wieczorem, na noc nie tylko ułatwia usuwanie wody z ucha ale również wspomaga profilaktykę zakażenia ucha.

Czym jest nawadnianie ucha? Kluczowe punkty Nawadnianie woskowiną może być wykonane przez lekarza lub w domu przy użyciu zestawu do irygacji. Nie powinieneś poddawać się nawadnianiu uszu, jeśli miałeś infekcję ucha w ciągu ostatnich sześciu tygodni. Lekarz może zdiagnozować nadmiar woskowiny przez włożenie do otworu ucha instrumentu zwanego otoskopem. Nawadnianie uszu to rutynowa procedura stosowana do usuwania nadmiaru woskowiny, woskowiny i obcych materiałów z ucha. Ucho naturalnie wydziela wosk, chroniąc i smarując ucho, jak również zapobiegając gromadzeniu się zanieczyszczeń i hamując rozwój bakterii. W normalnych warunkach organizm utrzymuje kontrolę nad ilością woskowiny w uszach. Zbyt duża ilość woskowiny usznej lub utwardzonej woskowiny może powodować zablokowanie ucha, powodując bóle uszu, dzwonienie w uszach lub czasową utratę słuchu. reklamaReklamaCel Cel irygacji ucha Ucho, szczególnie kanał i błona bębenkowa, jest bardzo wrażliwa. Wrastanie wosku może spowodować uszkodzenie tych struktur w czasie. Może to wpłynąć na Twój słuch. Usuwanie nadmiaru woskowiny za pomocą irygacji uszu jest bezpiecznym sposobem na zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia ucha. Czasami obce materiały, takie jak żywność, owady lub małe kamienie, mogą dostać się do ucha. W takich przypadkach celem jest bezpieczne i szybkie usunięcie przedmiotów, zanim wejdą one głębiej w ucho lub uszkodzą delikatny kanał. Nawadnianie uszu może być skuteczne w usuwaniu obcych materiałów z ucha. Nawadnianie woskowiną może być wykonane przez lekarza lub w domu przy użyciu zestawu do irygacji, który zawiera strzykawkę z bulwą. Ogłoszenie Proces Proces irygacji uszu Zanim lekarz wykona nawodnienie ucha, będą chcieli zajrzeć do twojego ucha, aby upewnić się, że twoje objawy są wynikiem nadmiernego gromadzenia się wosku lub ciał obcych, a nie coś poważniejszego. Lekarz może zdiagnozować nadmiar woskowiny przez włożenie do otworu ucha instrumentu zwanego otoskopem. Otoskop świeci światłem w uchu i powiększa obraz. Jeśli gromadzenie się wosku jest problemem, lekarz przeprowadzi nawadnianie w swoim biurze za pomocą narzędzia podobnego do strzykawki. To narzędzie będzie używane do wprowadzania wody lub mieszaniny wody i soli do ucha w celu wypłukania wosku. Możesz odczuwać niewielki dyskomfort z wody w uchu lub od trzymania ucha w miejscu. W przypadku nawadniania w domu, musisz zakupić przedmioty, aby bezpiecznie oczyścić wosk z twoich uszu. Najczęstszą metodą jest zastosowanie zakraplacza do wkładania do ucha oleju dla niemowląt, oleju mineralnego lub specjalistycznego leku w celu zmiękczenia wosku. Proces jest następujący: Wkładaj kilka kropli do ucha dwa do trzech razy dziennie przez kilka dni. Po zmiękczeniu wosku użyj strzykawki wypełnionej wodą (temperatura pokojowa lub nieco cieplej) lub wodą i roztworem soli fizjologicznej, aby wypłukać wosk. ReklamaReklama Zagrożenia Ryzyko irygacji uszu Nie poddawaj się nawadnianiu uszu (w domu lub w gabinecie lekarskim), jeśli masz uszkodzoną błonę bębenkową, rany w uszach lub osłabienie twój układ odpornościowy. Nie powinieneś również otrzymywać nawadniania ucha, jeśli masz aktywne zakażenie w przewodzie słuchowym. Podczas gdy irygacja uszu jest stosunkowo powszechną procedurą, istnieje ryzyko z nią związane: Infekcja ucha Zapalenie ucha zewnętrznego jest częstym powikłaniem. Jest to zapalenie kanału słuchowego, które może być spowodowane przez zakażenie. To może być bolesne. Innym potencjalnym powikłaniem jest zapalenie ucha środkowego, które jest zapaleniem ucha środkowego, które może być również spowodowane przez zakażenie. Infekcje ucha są jednym z najczęstszych powikłań irygacji ucha. Perforowana błona bębenkowa Perforowane błony bębenkowe są kolejnym potencjalnym powikłaniem irygacji ucha. W niektórych przypadkach irygacja uszu naciska na wosk i powoduje, że jest on bardziej zagęszczony. To sprawia, że ​​trudniej jest go usunąć i może wywierać większy nacisk na bębenek, zwiększając ryzyko perforacji. W niektórych przypadkach płyn uwięziony jest w kanale słuchowym i powoduje wzrost ciśnienia, który może rozerwać bębenek. Inne powikłania W rzadkich przypadkach mogą wystąpić dodatkowe komplikacje. Należą do nich: zawroty głowy, które wywołują obrót pomieszczenia wokół ciebie (zazwyczaj tymczasowo) głuchota, która może być tymczasowa lub trwała Ponieważ nagromadzenie się woskowiny może być szkodliwe z biegiem czasu lub może być wynikiem innych schorzeń, skontaktuj się z lekarzem, jeśli objawy nie ustępują po opiece domowej. Mogą chcieć wypróbować inne metody lub wysłać cię do specjalisty od ucha. Osoby korzystające z aparatów słuchowych są szczególnie podatne na gromadzenie się woskowiny. Dodatkowo, waciki z końcówką bawełnianą nie powinny być wkładane do kanału słuchowego, ponieważ wiadomo, że woskowanie wnika w błonę bębenkową i przewód słuchowy. Reklama Skutki uboczne Efekty uboczne Wiele osób doświadcza wielu skutków ubocznych związanych z irygacją ucha. Te działania niepożądane nie są zazwyczaj tak poważne, jak opisane powyżej komplikacje, ale mogą być niewygodne. Typowe działania niepożądane związane z nawadnianiem ucha to: tymczasowe zawroty głowy dyskomfort lub ból w uchu szum w uszach, lub dzwonienie w uszach Efekty uboczne są zazwyczaj krótkotrwałe i ustępują w ciągu jednego dnia. W przypadku odczuwania bólu lub dyskomfortu, który nasila się zamiast poprawy lub wystąpienia innych objawów, należy umówić się na wizytę u lekarza. Jeśli odczuwasz silny ból, umów się na spotkanie, aby zobaczyć je natychmiast, jeśli masz perforowaną błonę bębenkową lub inne uszkodzenie ucha. ReklamaReklama Alternatywne środki zaradcze Alternatywne środki zaradcze Istnieje kilka alternatywnych środków, które można zastosować do irygacji ucha. Nie próbuj ich, jeśli masz jakiekolwiek czynniki ryzyka opisane powyżej. Naturalne oleje Oliwa z oliwek, olejki dla dzieci i olej mineralny są powszechnie stosowane jako alternatywa dla irygacji ucha medycznego. Wlej kilka kropli oleju do uszkodzonego kanału słuchowego, który zmiękczy oleje zazwyczaj nie są drażniące. Po nasączeniu olejem przez kilka minut możesz położyć leżące na nim zakryte uszy miękką ściereczką, aby wypłynęła. Słona woda Słona woda może również służyć jako krople do uszu, aby zmiękczyć i usunąć woskowinę uszną. Pozwól wodzie słonej usiąść w uchu przez trzy do pięciu minut, zanim umieścisz zakryte ucho, aby roztwór soli mógł spłynąć. Oczyść ucho i każdy wosk w zewnętrznym kanale ucha miękką ściereczką. Mieszaniny i roztwory Zarówno nadtlenek wodoru, jak i mieszanina octu z alkoholem do wyciskania są alternatywnymi środkami, które można stosować do usuwania woskowiny usznej. Mogą zmiękczyć woskowinę. Są one ogólnie uważane za bezpieczne i skuteczne, o ile błona bębenkowa jest w pełni nienaruszona, chociaż niektórzy pacjenci mogą uznać ją za irytującą. Świecowanie uszu Należy pamiętać, że nie jest to zalecane leczenie. Świecowanie uszu było stosowane w przeszłości zamiast irygacji uszu. Dzięki tej technice ktoś wkłada pustą, zapaloną świecę do kanału słuchowego. Teoretycznie ciepło z płomienia stworzy uszczelnienie próżniowe, powodując przywieranie woskowiny do świecy. Nie jest skuteczny i może powodować dalsze obrażenia, w tym przeszkody w przewodzie słuchowym i perforacje błony bębenkowej. Ryzyko oparzenia jest również potencjalnym ryzykiem.

Ciepła woda rozmiękcza stwardniałą woskowinę, a tlen, który uwalnia się z roztworu, pomaga rozbić ją na drobne kawałki, które później łatwo usunąć. Uwaga! Jeśli metoda nie przynosi skutku i w uchu nadal obecny jest czop woskowinowy, warto udać się do lekarza na zabieg płukania uszu. Woda utleniona na ból ucha

Woda w uchu to potoczne określenie na wysiękowe zapalenie ucha. Jest ona niebezpieczna, bowiem bardzo często rozwija się bezobjawowo, a może doprowadzić do trwałego uszkodzenia narządu słuchu. spis treści 1. Woda w uchu – przyczyny 2. Woda w uchu – objawy 3. Woda w uchu – leczenie 1. Woda w uchu – przyczyny Woda w uchu to przypadłość, która polega na gromadzeniu się płynu w uchu środkowym. Schorzenie może przybrać trzy postaci: ostrą, podostrą, a także przewlekłą. Różnice między nimi polegają na czasie trwania choroby, a także na natężeniu objawów wody w uchu. Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi" Do powstawania wody w uchu mogą się przyczynić różne inne schorzenia w organizmie. Przede wszystkim należy je powiązać z niedrożnością trąbki słuchowej. Ta z kolei jest powodowana: alergią, nieprawidłową budową twarzoczaszki, zapaleniem zatok, które ma charakter przewlekły, rozszczepem podniebienia, czy polipami nosa. Do powstawania wody w uchu przyczyniają się także przebyte już zapalenia ucha środkowego, zwłaszcza te o ostrym przebiegu, refluks przełykowo-gardłowy, czy nawet częste infekcje w obrębie dróg oddechowych. Groźne mogą także okazać się te schorzenia, które utrudniają usuwanie śluzu lub przyczyniają się do jego nadmiernego wytwarzania. 2. Woda w uchu – objawy Do powstawania wody w uchu mogą się przyczynić różne inne schorzenia w organizmie. Przede wszystkim należy je powiązać z niedrożnością trąbki słuchowej spowodowaną przerostem migdałka gardłowego u dzieci lub innymi stanami jak: alergia, nieprawidłowa budowa twarzoczaszki, zapalenie zatok, które ma charakter ostrz lub przewlekły, czy polipami nosa. Chory, któremu zbiera się woda w uchu, może odczuwać także dyskomfort w postaci ucisku w uszach lub uczucia zbierającego się płynu. Niedosłuch, jako konsekwencja wszystkich tych objawów, pojawia się łagodnie i narasta powoli. Ostra infekcja może jednak mieć inny przebieg – objawy opisane wcześniej są bardziej nasilone, a dodatkowo pojawia się uciążliwy ból. Wodę w uchu najtrudniej zdiagnozować u dzieci, bowiem u niech schorzenie to przebiega bezobjawowo. Wówczas rodziców powinno zastanowić takie zachowanie, jak: słuchanie zbyt głośno muzyki, prośby o powtórzenie komunikatu. Niezbędne jest wtedy wykonanie tympanometrii i badań słuchu. 3. Woda w uchu – leczenie Woda w uchu zwykle zanika samoistnie, jednak zajmuje to sporo czasu – zwykle około trzech miesięcy. Wykryta choroba może być poddana leczeniu – zwykle wystarczają leki mukolityczne. Działają one na płyn zgromadzony w uchu: rozrzedzają go, dzięki czemu organizmowi łatwiej się go pozbyć. Dodatkowo warto wspomóc leczenie środkami przeciwzapalnymi, a także obkurczającymi. W ciężkich przypadkach specjalista może zalecić antybiotykoterapię. Woda w uchu to dolegliwość, która zazwyczaj znika sama. Może się zdarzyć, że żadna z polecanych metod leczenia nie sprawdzi się, wówczas pacjent zostaje skierowany na paracentezę, czyli zabieg mający na celu odessanie zebranej wody w uchu po nacięciu błony bębenkowej.. Po zabiegu laryngolog może założyć dren wentylacyjny, jeśli będzie to wskazane. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Dr n. med. Piotr Sawicki Laryngolog udzielający konsultacji dla dzieci i dorosłych. Przechyl głowę w kierunku, w którym woda jest w uchu (w prawo lub w lewo) Zacznij skakać powoli; Po kilku „skokach zauważ, jak woda powoli przesuwa się w kierunku wylotu ucha. Skacz dalej, aż woda wypłynie z ucha. W przypadku bólu należy natychmiast przerwać i skonsultować się z lekarzem. Ta metoda prawie zawsze działa, gdy woda

Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 19:28, data aktualizacji: 15:10 Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 4 minuty Woda utleniona do ucha stosowana jest coraz powszechniej jako środek pozwalający na zwalczenie infekcji w obrębie aparatu słuchowego. Woda utleniona ceniona jest ze względu na działanie odkażające. W aptece możemy zakupić bez recepty jej 3 proc. roztwór. Jednak czy metoda zakraplania wody utlenionej do ucha jest skuteczna, a przede wszystkim – czy jest to metoda bezpieczna? Aleksej Sarifulin / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Na jakie dolegliwości pomoże woda utleniona do ucha? Jak aplikować wodę utlenioną do ucha? Kiedy nie można stosować wody utlenionej do ucha? Czy można stosować wodę utlenioną do ucha na co dzień? Kontrowersje wokół działania wody utlenionej do ucha i nie tylko Z chemicznego punktu widzenia woda utleniona to nadtlenek wodoru. W czasie kontaktu z błonami śluzowymi następuje jej rozkład do wody i tlenu atomowego. To właśnie ze względu na wytwarzanie tlenu atomowego woda utleniona wykazuje właściwości dezynfekujące. Logiczne myślenie nasuwa nam stwierdzenie, że skoro w czasie stosowania wody utlenionej do ucha wytwarza się tlen, zabija on wówczas tylko te patogeny, które żyją w warunkach beztlenowych. Dlatego też przeświadczenie o tym, że wykorzystywanie wody utlenionej do ucha jest w stanie poradzić sobie z każdą infekcją, jest błędne. Na jakie dolegliwości pomoże woda utleniona do ucha? Aplikacja wody utlenionej do ucha może okazać się strzałem w dziesiątkę, choć nie daje nam stuprocentowej gwarancji na wyleczenie. Jednak jeśli odczuwamy dyskomfort związany właśnie z zatkanym uchem, lekko bolącym gardłem czy pierwszymi oznakami przeziębienia, możemy spróbować właśnie tej metody. Ucho jest narządem, który może być miejscem wielu infekcji. Pamiętajmy, że jeśli chcemy zastosować wodę utlenioną do ucha, może się ona okazać skuteczna tylko wtedy, gdy od momentu wystąpienia pierwszych symptomów nie minęło 12 godzin. Jest to ważne, gdyż woda utleniona nie zadziała na rozwinięty już stan zapalny. Dolegliwości bólowe ucha warto skonsultować z lekarzem rodzinnym. Już dziś umów wizytę za pośrednictwem portalu Jak aplikować wodę utlenioną do ucha? Jeśli chodzi o dzieci, stosowanie wody utlenionej do ucha nie jest przeciwwskazane, ale lepiej zachować szczególną ostrożność. Najbezpieczniej jest najpierw zasięgnąć opinii lekarza pediatry, ponieważ samodzielne stosowanie tego sposobu budzi wątpliwości. Jeśli już rodzic chce skorzystać z tej opcji, stężenie roztworu wody utlenionej do ucha powinno wynosić od 1,5 do 3 proc. W celu ułatwienia aplikacji dziecko należy ułożyć na boku. Bezwzględnie nie można wlewać od razu zbyt dużej ilości wody utlenionej do ucha, ale bardzo ostrożnie zaaplikować dosłownie jedną kroplę specyfiku, po czym dokonać obserwacji – jeśli dziecko nie uskarża się na żaden ból, można zakroplić 3-4 krople. Po wykonaniu aplikacji należy pozostawić wodę utlenioną przez około 3-5 minut, aby pozwolić na zajście wspomnianej wcześniej reakcji chemicznej, w której wytworzony tlen zacznie działać. Zbyt dużą ilość płynu można zebrać wacikiem kosmetycznym – w żadnym razie nie używamy do tego celu patyczków do uszu! Służą one do higieny ucha zewnętrznego, nie można wkładać ich do kanału słuchowego, gdyż tym sposobem wciskamy w głąb ucha woskowinę. Należy powtórzyć czynność z drugim uchem. Uwaga! Odgłos, który towarzyszy nam podczas wkraplania wody utlenionej do ucha, jest normalną reakcją – świadczy o zachodzącym procesie dezynfekcji ucha. Tego typu zabieg możemy przeprowadzać mniej więcej co 3 godziny, nie dłużej niż 2-3 dni. Procedura jest identyczna dla osób dorosłych. Kiedy nie można stosować wody utlenionej do ucha? Jeśli infekcja trwa bardzo długo, tzn. ból towarzyszy nam przez cały czas, jest narastający i uciążliwy, należy zrezygnować z aplikacji wody utlenionej do ucha. Zabieg może wówczas tylko pogorszyć sprawę, gdyż infekcje ucha mogą doprowadzać do uszkodzenia błony bębenkowej. Zastosowanie wody utlenionej do ucha w takiej sytuacji może doprowadzić do podrażnienia błędnika, pojawienia się nudności i wymiotów. Pamiętajmy, że jeśli nie jesteśmy pewni, co tak naprawdę dzieje się z naszym uchem, nie powinniśmy wykonywać powyższej procedury na własną rękę, ale udać się do lekarza laryngologa! Lekarze w większości odradzają stosowania na własną rękę postępowania z woda utlenioną do ucha. Dlatego też zanim rozpoczniesz leczenie wodą utlenioną skonsultuj się z otolaryngologiem. Wizytę możesz odbyć w prywatnych placówkach POLMED. Czy można stosować wodę utlenioną do ucha na co dzień? Tak, jednak wówczas należy sporządzić roztwór wody utlenionej z wodą – łyżkę 3 proc. roztworu wody utlenionej na pół szklanki ciepłej wody. W celu aplikacji możemy wykorzystać gruszkę. Pozwoli to na usunięcie nadmiaru woskowiny i ewentualnych patogenów. Kontrowersje wokół działania wody utlenionej do ucha i nie tylko Kiedyś woda utleniona stosowana była szeroko w dezynfekcji ran. Z czasem jednak urosły kontrowersje wokół skuteczności jej działania i dziś woda utleniona praktycznie nie jest już stosowana do dezynfekcji ran. Praktyka ta miała za zadanie oczyścić ranę z zanieczyszczeń i patogenów. Jednak woda utleniona działa jedynie na patogeny beztlenowe, a jednak najwięcej jest tych tlenowych. Woda utleniona działa bardzo krótko i wcale nie zmniejsza ryzyka zakażenia. Jeśli chodzi o stosowanie wody utlenionej do ucha, wskazana jest wcześniejsza konsultacja z lekarzem. Woda utleniona do ucha woda utleniona infekcja ucha higiena uszu dezynfekcja patyczki do uszu laryngologia woskowina zatkane uszy ucho Słuch choroby ucha Płukanie gardła wodą utlenioną - stosowanie, przygotowanie roztworu i efekty Płukanie gardła wodą utlenioną to naturalny sposób na walkę z infekcjami grzybiczymi, wirusowymi czy bakteryjnymi. Płukanka z wody utlenionej stosowana była już... Monika Wasilonek Przemywasz rany wodą utlenioną? Popełniasz błąd! W "Pytaniu na Śniadanie" poruszono temat prawidłowej dezynfekcji ran i najczęściej popełnianych przy tym błędów, w tym używanie wody utlenionej w roli odkażacza.... Woda utleniona - właściwości, wskazania, stosowanie, ulotka Woda utleniona jest znana od dawna. Jej cenne właściwości znajdują zastosowanie w lecznictwie, ale również w kosmetyce i przy czynnościach domowych. Jakie... Nie pij wody utlenionej! To może cię nawet zabić! Woda utleniona to powszechnie stosowany środek odkażający. Doskonale sprawdza się przy drobnych skaleczeniach czy otarciach. Niestety zwolennicy medycyny... PAP | Redakcja Medonet Woda utleniona Amara Roztwór o działaniu odkażającym do stosowania zewnętrznego na skórę i do płukania jamy ustnej. MP Woda utleniona Avena Płyn o działaniu odkażającym do stosowania zewnętrznego na skórę. MP Krople do uszu - rodzaje i działanie. Czy używanie kropli do uszu jest bezpieczne? Krople do uszu są lekarstwem na zapalenie ucha, które może przydarzyć się każdemu bez względu na wiek. Pierwszym objawem jest nasilający się ból. Co może być... Iwona Szadkowska

Marlena Kostyńska. Irygacja to inaczej przepłukiwanie jam ciała, czyli pochwy, nosa, jamy ustnej oraz jelit za pomocą irygatora. Płukanie wykonuje się za pomocą płynu z wody, roztworu leków lub mieszanki ziół. Przyczyny i konieczność zastosowania irygacji zależą od tego, jakiego rodzaju irygacji potrzebujemy.

fot. Adobe Stock, RFBSIP Spis treści: Przyczyny zatkanego ucha Jak odetkać ucho zatkane woskowiną? Jak odetkać ucho zatkane wodą? Jak odetkać ucho przy katarze? Jak odetkać ucho zatkane w samolocie? Zatkane ucho u dziecka - jak odetkać? Przyczyny zatkanego ucha Zatkane ucho jest częstą dolegliwością, z którą wiele osób odwiedza laryngologa. Główną przyczyną zatkanego ucha jest zaleganie w przewodzie słuchowym woskowiny, czyli lepkiej substancji (żółtej, pomarańczowej lub brązowej), która ma za zadanie nawilżać, oczyszczać i chronić ucho przed patogenami i zanieczyszczeniami. Wosk uszny może nadmiernie gromadzić się w kanale słuchowym i kształtować w czop woskowy, blokujący przewód słuchowy i upośledzający zdolność słyszenia. Niektóre osoby mają skłonność do wytwarzania większej ilości woskowiny. Czasami taki korek powoduje ból ucha, zawroty głowy i może pogarszać codzienne funkcjonowanie. Inne przyczyny zatkanego ucha to: zalewnie ucha wodą, np. na basenie lub w kąpieli, infekcje nosa i zatok, infekcje ucha, alergia, zmiana ciśnień, np. w górach lub podczas lotu samolotem, nowotwór. Jak odetkać ucho zatkane woskowiną? Aby odetkać ucho zablokowane przez korek woskowiny, najlepiej zastosować oleistą substancję, np. olejek dla niemowląt, inny olej, który mamy w kuchni, albo parafinę (parafina do ucha). W celu oczyszczenia ucha z woskowiny olejek należy wcześniej nieco podgrzać (uwaga: nie może być zbyt gorący), a następnie wpuścić 1-2 krople do przewodu słuchowego. Głowę trzeba przechylić w bok na przeciwną stronę, aby olejek spłynął niżej. Zabieg trzeba powtarzać kilka razy dziennie przez kilka dni - wtedy olejek rozrzedzi i rozpuści woskowinę. Dzięki temu ucho powinno się odblokować. Do rozpuszczania woskowiny w uchu można zastosować płukanie wodą utlenioną. Sprawdź, jak to robić poprawnie: woda utleniona do ucha. Aby zapobiec podobnym problemom w przyszłości, pamiętaj o właściwym czyszczeniu ucha. Woskowiny nie powinno się czyścić patyczkami do uszu. Patyczkiem możesz oczyszczać ucho z zewnątrz. Do środka lepiej stosuj krople lub aerozole do higieny ucha dostępne w aptekach. Jak odetkać ucho zatkane wodą? Po korzystaniu z basenu lub kąpieli często dochodzi do zatkania ucha wodą. Wtedy mamy dość charakterystyczne objawy: słyszymy przytłumione dźwięki, dziwne przelewanie lub klikanie w uchu oraz szumy. Nie zwlekaj z działaniem, bo zaleganie wody w uchu może prowadzić do infekcji. Aby odblokować ucho zatkane wodą, masz do wyboru klika metod: poruszaj płatkiem ucha - pociągnij go delikatnie w różne strony, przechylając głowę do ramienia, potrząśnij głową lub podskocz kilka razy z pochyloną na bok głową, stwórz próżnię - przechyl głowę w bok i przyłóż do ucha dłoń tak, aby dokładnie przylegała co ciała; poruszaj ręką na zasadzie zasysania, aby wytworzyć próżnię; pochyl głowę do przodu; woda powinna wypłynąć, połóż się na boku i odczekaj kilka minut - woda może wypłynąć sama, otwieraj usta i poruszaj żuchwą na różne strony, albo żuj gumę, wykonaj manewr Valsalvy - zatkaj nos i staraj się delikatnie wydmuchiwać powietrze nosem, wpuść do ucha kilka kropli oliwy lub oliwki dla niemowląt, zastosuj środki cerumenolityczne dostępne w aptece przeznaczone do rozpuszczania woskowiny. Jak odetkać ucho przy katarze? Problemy z uszami mogą mieć swoje źródło w chorobie nosa i zatok. Obrzęk tkanek i nagromadzenie wydzieliny spowodowane infekcją niekiedy objawiają się zatkanym uchem. Aby odetkać ucho przy katarze, należy udrażniać nos i zatoki. W tym celu zastosuj: inhalacje parowe: z samej gorącej wody albo wody z dodatkiem ziół (np. szałwia, rumianek) lub olejków eterycznych, ciepłą kąpiel z dodatkiem ziół lub olejków eterycznych, płukanie nosa i zatok za pomocą zestawów do irygacji z apteki (czytaj: płukanie zatok), spraye do nosa na bazie soli fizjologicznej lub wody morskiej, leki obkurczające śluzówkę nosa, nawilżanie powietrza i picie dużej ilości płynów. Jeśli ucho pobolewa, można wpuszczać do niego krople przeciwzapalne do ucha. Gdy dolegliwości są nasilone (ból ucha jest silny, dochodzi złe samopoczucie, podwyższona temperatura), należy zgłosić się do lekarza. Jak odetkać ucho zatkane w samolocie? Przyczyną zatykania się uszu podczas podróży samolotem lub zmiany wysokości jest obciążenie błony bębenkowej niezrównoważeniem ciśnień pomiędzy otoczeniem (rosnącym ciśnieniem) a uchem środkowym. Aby odetkać uszy zatkane w samolocie: przełykaj ślinę, poruszaj żuchwą, ziewaj, żuj gumę lub ssij cukierka, zatkaj nos i próbuj delikatnie wydmuchać powietrze nosem (manewr Valsalvy), wydmuchaj nos w chusteczkę, zażyj wcześniej leki obkurczające śluzówkę nosa, jeśli jesteś przeziębiony, lub jeśli masz alergię - leki przeciwhistaminowe, włóż do uszu zatyczki przeznaczone do lotów samolotem. Zatkane ucho u dziecka - jak odetkać? U dzieci do zatkania uszu najczęściej dochodzi w wyniku zablokowania przewodu słuchowego przez woskowinę, rzadko przyczyną jest infekcja ucha. Aby oczyścić ucho dziecka: wpuść do ucha kilka kropli preparatu przeznaczonego do pielęgnacji uszu, który rozmiękczy woskowinę (dziecko powinno mieć pochyloną głowę w stronę przeciwnego niż zatkane ucho ramienia), poruszaj delikatnie małżowiną, gdy woskowina zacznie wypływać, usuwaj ją ciepłą wodą (tylko to co wydostaje się na zewnątrz), nie wkładaj żadnych przedmiotów, w tym patyczków do ucha, w głąb kanału słuchowego, do odetkania ucha może dojść dopiero po kilku dniach, dlatego czynność trzeba regularnie powtarzać kilka razy dziennie każdego dnia. Jeśli domowe sposoby odblokowania ucha okażą się nieskuteczne, udaj się do laryngologa. Lekarz za pomocą strzykawki lub systemu płuczącego, wpuści pod ciśnieniem płyn do przewodu słuchowego. Jest to bardzo skuteczny zabieg. Część woskowiny lekarz może usunąć specjalnym narzędziem (haczykiem lub kleszczykami). Czytaj także:Przewiane ucho - objawy i leczenie przewiania uchaDomowe sposoby na ból ucha - znane i mniej znaneCzosnek do ucha – czy pomaga na ból i zapalenie ucha?Zapalenie ucha środkowego - przyczyny, objawy, leczenie Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! QNTAQ0.

8crgsni0ro.pages.dev/126

8crgsni0ro.pages.dev/139

8crgsni0ro.pages.dev/227

8crgsni0ro.pages.dev/229

8crgsni0ro.pages.dev/114

8crgsni0ro.pages.dev/57

8crgsni0ro.pages.dev/381

8crgsni0ro.pages.dev/208

8crgsni0ro.pages.dev/345

woda w uchu po irygacji